Di o meu psicanalista, de Emma Pedreira
Emma Pedreira es una de las escritoras gallegas más conocidas y reconocidas en la actualidad. Ha publicado más de una docena de poemarios, algunas novelas y numerosos ensayos, obras en las que a veces incluye sus propios collages. Su obra en general y los poemarios Antídoto (2017) y Para saír deste lugar (2022) en particular, abordan el tema del dolor psíquico y físico. Emma es también una persona extremadamente amable y accesible, cercana y con un gran sentido del humor, que ha accedido a compartir con nosotros su vídeo-poema “Di o meu psicoanalista” y a escribir unas líneas comentándolo para nosotros, líneas que compartimos a continuación.
Di o meu psicanalista que:
Podo atravesarme eu mesma o corazón, revisitalo. Que a poesía está chea de agullas e algunhas perforan e outras suturan e mesmo drenan a ferida. Que cada verso é un punto que tende a ponte curativa da carne lacerada que logo se fai presente no cicatrizar.
A análise, como a lírica, expón e reinterpreta, terma dos puntos da dor e actúa como parte dunha terapia (re)constituínte. A posoloxía, a demanda. O contacto pel con pel, necesario. As preguntas, algunhas sen resposta son analxésica, antipiréticas, antiinflamatorias. Aquí –como na vida- quen máis tocado sae é o órgano corazón.
Este vídeopoema extraído como nódulo da dor do poemario “Antídoto” inocúlase contra todo prognóstico daniño do silencio.
Dice mi psicoanalista que:
Puedo atravesarme yo misma el corazón, revisitarlo. Que la poesía está llena de agujas y algunas perforan y otras suturan y mismo drenan la herida. Que cada verso es un punto que tiende el puente curativo de la carne lacerada que luego se hace presente en el cicatrizar.
El análisis, como la lírica, expone y reinterpreta, sostiene de los puntos del dolor y actúa como parte de una terapia (re)constituyente. La posología, la demanda. El contacto piel con piel, necesario. Las preguntas, algunas sin respuesta son analgésico, antipiréticas, antiinflamatorias. Aquí –como en la vida- quien más tocado sale es el órgano corazón.
Este vídeo-poema extraído como nódulo del dolor del poemario “Antídoto” se inocula contra todo pronóstico dañino del silencio.
Rosa Vazquez,
psicoanalista en Santiago de Compostela,
rosa.vazquez.golder@gmail.com